Wanneer september nadert begint er altijd een interessante periode. Een periode van transitie en reflectie. De stof van het transfergeweld daalt neer, de dagen worden korter, nachten lengen,  pepernoten liggen weer in de winkel maar ook de nieuwigheid van het seizoen en tactieken van (nieuwe) coaches neemt af en het ‘mogen’ wordt moeten.

Daar stond hij dan, zaterdagmiddag 2 juli 2022. Met een verdwaalde blik in zijn ogen staarde hij ver voor zich uit, wachtende op die ene meneer die hem die zaterdag zou komen ophalen. De verbaasde blik die hij kreeg van die meneer, ging langs hem heen. “IK WIL...

Met een twee jaar durende COVID pandemie, een virus dat werkt op de luchtwegen en vooral de conditioneel zwakke kelderklassers en de zwakkere ter been zwaar kon treffen, brak een geheel nieuwe era in het amateurvoetbal aan. Een periode met QR-codes, afstand houden, maximaal aantal bezoekers, anderhalf meter, kroegen dicht… men verloor elkaar snel uit het oog. Zelfs religieuze centra werden gesloten, tot aan de kerk van ieder amateur sporter: de kantine! Twee jaar lang vrijwel geen wekker op zondag, geen negentig minuten lange judosessies op de kankerverwekkende rubberkorrels om daarna te discussiëren hoe men volgend jaar wél de Champions League kon halen onder het genot van een overpriced verlept party-biertje.
Het is dan ook in een tijd als deze dat menig kelderklasser zich toespitste op het vinden van plaatsvervangende hobby’s, ware het zijn racefietsen, marginale blogjes schrijven of Habbo Hotel.