Gepost door Pep op 14 september 2016 om 19:17
Vorige week zondag overleed Wim Vrijhoef op 89-jarige leeftijd. Wim was één van Roda’s oprichters. Ook was hij sinds jaar en dag erelid. Een icoon voor de club heeft ons verlaten. Voor ons als team, dat nog altijd bekend is als Roda zondag 11 (hoewel we inmiddels al twee jaar het zevende zijn), betekende dit overlijden, vooral het verlies van Yoeri’s opa. Vanaf het moment dat wij naar de senioren gingen, voetbalt Yoeri al bij ons. Hij mag met recht tot de harde kern van de groep worden gerekend. Daarom stond de hele week eigenlijk in het teken van het overlijden van zijn opa. Hoe konden wij er op een goede manier voor onze teamgenoot zijn? Een kaartje werd verzonden en een aantal jongens waren aanwezig bij de condoleance en de uitvaart. Het beste recept om Yoeri zo goed mogelijk te steunen, leek echter eenvoudig. Winnen op zondag. Winnen voor Opa Vrijhoef.
Winnen op zondag, dat zou nog best een klus worden. Muiden 3, de tegenstander in onze eerste competitiewedstrijd van het seizoen 2016-2017, zou namelijk niet zomaar de overwinning aan de mannen van de zondag 11 geven. Alles was wel aanwezig om er een memorabele dag van te maken. Yoeri was voor de gelegenheid aanvoerder, de rouwbanden zaten om de armen van de jongens (dank dames 1!) en we speelden op het hoofdveld (dank zondag 2!). Tegen de minuut stilte, die voorafgaande aan alle wedstrijden bij Roda ’46 gehouden zou worden, zag Yoeri erg op. Het was aan ons de taak om hem daar zo goed als mogelijk doorheen te slepen. Gebroederlijk, arm in arm, hebben we de minuut als eenheid doorstaan. Daarna was het simpel: De knop moet om. We gaan knallen vandaag!
Michiel startte op doel, met voor zich Stephan, Tom, Raoul en Yoeri. Het middenveld bestond uit Erwin, Vincent, Patrick en Thomas en voorin stonden Bojan en Robin. Op de bank, naast ondergetekende, zaten Jasper, Max (dank voor het meespelen) en Nick. Die laatste was uit z’n pensioen gebeld door de, in verband met ziekte, afgemelde Duco. Luís was nog op vakantie en Maurits geblesseerd.
De emoties van de hele week legde het team niet lam. Het leek de jongens juist te inspireren. Alsof ze net even die paar procent extra wilden geven. Juist vandaag. Roda begon beter dan Muiden en knutselde een aantal aardige aanvallen in elkaar. Die aanvallen hadden kunnen leiden tot de vroege voorsprong, maar die bleef uit door degelijk keeperswerk van de Muidense goalie. De start van de wedstrijd was vorig jaar vaak een issue. Van niet scherp beginnen was nu echter allerminst sprake.
Dan geeft het scorebord 12 aan. De dertiende minuut van de wedstrijd dus. Vrije bal Roda op een meter of 25 van de goal. Yoeri is niet de beste voetballer van de wereld, maar hij heeft wel een heerlijke trap in zijn rechterbeen. Sinds jaar en dag neemt hij bij ons de vrije trappen en de penalty’s. Een dag eerder, na de uitvaart, sprak hij zijn hoop op een doelpunt nog uit. Dat zou toch magisch zijn. Zo’n vrije trap erin schieten is echter makkelijker gezegd dan gedaan. Zeker als je familie op de tribune zit en je alle emoties na zo’n week in bedwang moet houden. Maar het magische gebeurde. Hij poefte de bal zo de kruising in. Alsof het niks was. Alsof het geen moeite kostte. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Tussen de oerkreten van vreugde en emoties door, keek ik eens naar mijn armen. Kippenvel. Niet normaal veel kippenvel. Dit is de magie van de emotie in het spelletje dat voetbal heet. 1-0 Roda. De prima fluitende scheids Soffner, had best gelijk mogen affluiten eigenlijk. Dit was zo iets gaafs.
Muiden bleek vooral gevaarlijk uit standaardsituaties. Door een schot dat net naast ging, waren we al gewaarschuwd dat ze sterker kwamen opzetten, maar één van de corners, die we overigens te makkelijk weggaven, resulteerde toch in de gelijkmaker. Een straffe kopstoot en het was 1-1, halverwege de eerste helft. Niet geheel verdiend, want voetballend is Roda steeds de bovenliggende partij geweest, maar het scorebord liegt niet. Het ligt ook meer aan Roda dan aan Muiden dat het tot aan de rust 1-1 blijft. Robin, die de bal steeds kreeg aangespeeld met een man in zijn rug en constant goed wegdraaide, mistte bijvoorbeeld een kans door, oog in oog met de keeper, op de doelman te schieten. Een fraaie aanval over veel schijven, belandt ook nog net naast het Muidense goal.
In de rust was het belangrijkste bespreekpunt dan ook het moeten gaan afwerken van kansen. Ook werd er gesproken om alles af en toe toch nog een tempootje sneller te doen. Verder is er ook veel lof en vertrouwen. De taken werden over het algemeen goed uitgevoerd en er is niemand die echt slecht speelde. Ook krijgt Yoeri alvast een knuffel of veertig, vanwege zijn weergaloze goal. Nick, Max en Jasper kwamen in de ploeg voor Erwin, Patrick en Thomas.
In de tweede helft vond de zondag 11 wel de efficiëntie waar het naar op zoek was. Al na vijf minuten in het tweede bedrijf gaf Yoeri een bal diep op Robin. Die gaf de bal hard en laag voor de goal, waar Bojan niet meer kon missen. 2-1. De schwung bleef er goed in zitten en vele, vele duels werden gewonnen. Spelers vochten ook voor een verloren bal en zette goed druk waar nodig. Net wat we hadden afgesproken. Op het uur volgde de 3-1 uit een bijna identieke aanval als bij de 2-1. Nu was alleen Max de persoon die de bal diep stuurde op Robin. Weer rondde Bojan af. Het was goed om te zien dat spitsen elkaar ook de goals gunnen af en toe. Op zoek naar de 4-1 werden er ook meerdere kansen om zeep geholpen. Bijvoorbeeld een bal die tweemaal via de binnenkant van de paal weer terug het veld in kwam. De motor stokte na een minuut of 75. Vanaf dat moment had Roda niet meer de rust aan de bal en gingen er teveel dingen fout. Michiel redde uitstekend in een één op één situatie met de spits van Muiden. Dat had de waarschuwing moeten zijn, maar het voetballen ging niet echt meer aan de kant van de rood-zwarten. Naar goed gebruik bij de zondag 11 viel dan dus ook vijf minuten voor tijd de 3-2. Een goal waar Michiel misschien niet helemaal happy mee zal zijn. Dan wordt het toch nog billenknijpen, maar de 3-3 viel niet meer. De overwinning was geheel terecht. Roda was 75 minuten lang de bovenliggende partij geweest en speelde bij momenten echt prima voetbal.
Een overwinning in de eerste competitiewedstrijd is heerlijk, maar het ging zondag eigenlijk maar om één ding. Winnen voor Opa Vrijhoef. Alles aan dat gestelde doel, klopte zondag. Het was een spannende wedstrijd, met veel kippenvelmomenten en één legendarische, onvergetelijke goal. De mooie speech van Yoeri na de wedstrijd in de kleedkamer was een gepaste afsluiting van een emotioneel geladen pot voetbal, waarin eens te meer bleek hoe deze sport kan verbinden, verbroederen en ontzettend gelukkig kan maken.
Marc Mispelblom (leider Roda Zondag 11 (7))
Namens het elftal wensen we Yoeri en zijn familie alle kracht en rust toe om het verlies van Opa Vrijhoef te kunnen verwerken.
Recente reacties