Met het verder afdalen in de voetbalpiramide beland Zondag 11 steeds verder in de krochten van het amateurvoetbal. De kelder maakt plaats voor de Marianentrog, voetbal maakt plaats voor vrijworstelen en biljartlakens worden ingeruild voor akkers die veel weghebben van het slagveld bij de Somme. Spreekwoordelijke artiesten die meesterwerken lijken te kunnen produceren met subtiele voetbewegingen veranderen langzaam in logge gedrochten die meer overeenkomsten hebben met een potvis (niet te verwarren met de oudtante van Snoek) op het droge, passeerbewegingen met de souplesse van een Balinese buikdanseres die opdrogen tot de draaicirkel van een olietanker in de Sahara.
Het moge duidelijk zijn, Zondag 11 heeft een jasje uitgedaan en is een niveautje gedaald in competitieverband. Reden hiertoe waren de dalende toeschouwersaantallen en (mogelijk ook) het dalende niveau van het elftal. Jaar in, jaar uit verlieten gedesillusioneerde spelers Zondag 11. Spelers waarvan hun toekomst als ‘next big thing’ in de sterren leek geschreven maar uiteindelijk de supporters (en coach Pep) beteuterd achterlieten. Het was de laatste jaren dan ook behelpen voor coach Pep, professioneel sjacheraar Bauch en chef pr Lurling om met goed opgezette marketingcampagnes alle asielen en instellingen leeg te trekken en ondersteboven te keren om versterkingen te vinden. Met een VOC-iaanse overredingskracht en wurgcontracten wist men tot dusver de schaapjes op het droge te houden en een semi-cohesief geheel te vormen.
Echter kwam de 26e maart 2023 dichterbij. Alle hens was weer eens aan dek. Matrozen onbeschikbaar, een andere besloot een kleintje te spawnen. En dan ook nog zomertijd in combinatie met on-christelijke voetbaltijden (09.30) op onze dag des Heeres. Ga nu maar eens invallers regelen. De boot was weer zo lek als een mandje, PANIEK!
Met alles wat Bauch in zich had stortte hij zich op deze taak. Met een netwerk van hier tot Novosibirsk kende het Oosten geen geheimen voor hem. Bauch, die uit zijn hoge hoed met Timotsjoektsjoek en Tomaat al meerdere konijnen wist te toveren wist ditmaal weer een blik exoten op te trekken: streekgenoot Jules. Bauch toonde zich dan ook in zijn nopjes. “Geboren onder de rook van Apeldoorn ben ik opgegroeid onder een deken van kunstmest en een walm van stikstof. Het Oost’n kent dan ook geen geheimen voor mij. Met Jules hebben wij een versterking die gewend is tot z’n enkels in de drek te staan, precies wat wij op zondag nodig hebben.”
Lurling was minder content met aanwinst. “Ik heb liever alles bij het bekende. Dat Oosten, daar komt doorgaans maar weinig goeds uit. Die mensen hebben maar gekke gewoontes en schijnen gek te zijn op slootwater, als liefhebbend mens doe je dat toch niemand aan?” Meester Fapsok sloeg echter een gematigder toon aan. “Met het huidige conflict in’t Oost’n zien wij een enorme westwaartse volksverhuizing. Op school hebben wij het er dagelijks over en ik zie enorme kansen om dit te implementeren in mijn lessen maatschappijleer, enorm interessant.”
Met enig wisselende reacties werd er uiteindelijk maar afgetrapt en na pak-em-beet 30 minuten was het moment daar: het debuut van Jules. De exotische invaller mocht ongeveer 45 minuten meedoen voordat coach Pep besloot de beste man weer naar de zijlijn te roepen. “Je kan wel zien dat hij agrarisch bedrijvig is, niet bang vuile meters te maken in het veld. Zijn boulesgevoel leek wat roestig dus hij zal er hard aan moeten trekken.”
De wedstrijd werd uiteindelijk afgesloten met een 0-2 overwinning. Er werd vertrouwen ge(pe)tanqued voor het slot van het seizoen, waar een plek in het linkerrijtje nog in de waagschaal ligt. Of Jules daar dan ook bij is, is niet bekend. Maar wie weet … de boules is rond. Naar verluid had Jules z’n John Deere al voorgereden om zo, naar coach Pep’s aanbevelen, hard te trekkuuun.
Chef drek #4
Recente reacties