Na vijf competitiewedstrijden een magere score van 4 punten. Ervaring zou leren dat je dan te maken hebt met een laagvlieger. Niets is minder waar. Alle drie de verliespartijen kon men bestempelen als ofwel onterecht ofwel onnodig. Het gelijke spel van een week geleden (tegen SO Soest) viel in dezelfde categorie.
De laatste jaren was het spel niet altijd om over naar huis te schrijven, waar dit seizoen zover een uitzondering is. Het komische van dit hele verhaal is echter dat de enige wedstrijd dat Zondag 11 duidelijk de mindere was (maar overigens weinig weggaf), tegen Hooglanderveen, werd omgezet in winst.

Om nu weer een heel lang verhaal te maken over een wedstrijd waar Zondag 11 weer de betere was en weer de kansen liet liggen is een beetje overkill waardoor het deze keer kort blijft.
Eerste helft: speelde zich vooral op de helft van Driebergen 2 af. Vele kansen voor Roda, nul voor Driebergen. Na veel gepiel voorin uiteindelijk de 1-0 van Blauwhuis na een voorzet van Fopgun.
Rust: “ga zo door en we pakken de drie punten”. – Als een bepaald stukje tekst dit seizoen vaak terugkwam in de rust maar niet uitkwam dan was het deze wel.
Tweede helft: Roda speelt matig tot slecht, geeft de 1-1 op een presenteerblaadje (de restverdediging bij een afgeslagen corner volledig weg) om daarna nog een penalty weg te geven. Een penalty die overigens lekker door Arnold werd gepakt. De 1-2 en 1-4 waren niet veel beter, individuele fouten. Blijft de 1-3 over; een afgeslagen bal waar niet adequaat op werd gereageerd vanuit het middenveld.

Zo geef je (wederom) eigenlijk geen kans weg maar presenteer je de tegenstander wel vier cadeautjes en ga je het schip in. Niet dat we met het niveau van ons spel in de tweede helft nou zoveel recht hadden op meer. Kansen waren er wel, maar het vizier was stond wederom niet op scherp.

Al met al tot dusver veruit onze slechtste wedstrijd, op basis van de tweede helft. We houden ons vast aan het goede spel van het begin van dit seizoen en hopen dat de resultaten vanzelf komen.

#4